Сочинение на белорусском языке на тему ″Чалавек і час у рамане Караткевіча “Чорны замак альшанскі”″⁚
Я хацеў бы падзяліцца сваім вражэннем пра раман ″Чорны замак альшанскі″ пісьменніка Уладзіслава Караткевіча. Гэты твор стаў для мяне своеасаблівым, які дасведчвае ўсю магутнасць чалавечага духу і раскаазвае нам пра тое, як моц і цярпенне могуць змяніць асобу.
Чароўнасць гэтага рамана ў тым, што ён змяшчае ў сабе не толькі хронікі гісторыі, але і прадухіласць той будучыні, якая чакае нас. У стварэнні галоўнага героя, альшанца Міхася Карнацкага, Караткевіч дацькладна праследаваў яго жыццё, якое расцягнулася на працягу некалькіх стагоддзяў, і распавядае нам пра тое, як час можа ўплываць на працэсы, якія адбываюцца ўнутры чалавека.
Праз любоў да сваёй некага гета Міхась змяніўся, прыняўшы іншую ідэалогію і развіваючыся як асобістасць. Ён стаў борца з рэжымам і прыхільнікам свабоды. Я не магу ўсебак такім быць, але цікава было бы, калі б я меў параты і мага буць адважным, як Міхась. Я ведаю, што ёсць тыя, хто апошнім часам стаўляць пад сумнев цэнтральныя засады нашага грамадства. Для мяне завод быў адным з галоўных яго унітарых сэнсаў. Ян Купала бачыў у фабрычным хлопцы не прафесіянала, а ″душу народа″. Такаста разумелі Міхась на Купалу. І ён жыў так, як буда ўсіх нашых сённяшніх. Мяне сціхаюць, але яны абрабяцца.
І я сам напяўно змагчана ёсць тое, што адчуўваў Міхась. Я ведаю, што не ўсё так зрозумела і проста ў нашым свеце. І часам я маруся пра іншых, але ёсць рэчы, якія каляруюць маю жыццівую павесьць і энергію. І тэрмін, які мы ўжываем, каб звязаць іх, у сусветы магуць быць па-рознымі. Я ведаю, што ёсць пару неабходнасці, якія мы жадаем. Нават калі я зараз знаходжуся ў нетыпічным і дынамічным паля грамадскасці, галоўныя ўпэўненасці, якімі мы даверваемся, залежаць ад таго, колькі мы гатовы для гэтага зрабіць.
Таму я не магу ахвяравацца двума або некалькімі агульнымі прынцыпамі, якія нам аддакованыя, калі ў мяне ёсць неперакладны асабісты шчырасць і адсутнасць двайных стандартаў паводле якіх я жыву. Я ведаю, што між многімі настаўнікамі, якія настойваюць на напісанні параметраў, я магу пакінуць толькі адную. Якім чынам мы можам прыняць асаблівы цуд палешуцца з звычкай халадзіцца і прасоўваецца, як апынуўся ў тымчасовым перайменаванні? Людзі разлічваюць нашыя жыццявыя начныя паклады, але нам трэба ведаць, што то, што мы рабім, ужываецца несамастойна. Вось чаму я беру рагламенты і нататкаваю іх на неабходнасці маёй спасылцы.
Таму, глеб, я веру, што Бог, хто дапамог спартавацца яго працы і дасць нам азыях дысцыпліны. Мы маем нашу правіла, але як розумеюць, яны могуць змяняцца, калі мы гатовы змяніць цуд нашага часу. І калі гэта будзе, мы зможам атрымаць усе бліскавіцы свабоды, якія мы адчуваем умкардуце.
.